Lightrailsysteem, Zuid-Korea

Het ontwerp

De kolommen onder het viaduct hebben een Y-vorm, waarbij de uiteinden van de armen, op 15 meter hoogte bijna dertig meter uit elkaar staan waar ze de dubbele spoorbaan ondersteunen. De opbouw tussen de sporen is de ruggengraat van de constructie. De hoofdletter I beschrijft de vorm het beste: eronder is het plateau met de sporen, erboven de primaire structuur van de overkapping. Dat betekent dat de reizigers opzij aan hun rechterkant altijd een onbelemmerd zicht op de stad hebben.

Om met een overspanning van 200 meter het doorbuigen onder het eigen gewicht te ondervangen is door ZJA voor een hybride constructie gekozen. Eerst zijn er de ondersteunende armen die ver uit elkaar staan, dan is er de ruggengraat van kruislings geplaatste stalen spanten die ononderbroken steun bieden. Dan zijn er de overkapping en het netwerk van uithouders. Dit zo open als mogelijk ontworpen stelsel van buizen bevat voorgespannen kabels die ervoor zorgen dat al het aanwezige gewicht optimaal bijdraagt aan de stijfheid van het viaduct, terwijl de aanblik lichtheid en transparantie behoudt.

In het architectonisch ontwerp van de ribben ligt de nadruk op organische lijnen en rondingen. De overkapping heeft een belangrijke constructieve functie in het verdelen van de krachten en verheft zich daarom in een golvende lijn ter hoogte van de kolommen. Het viaduct met de verhoogde trein is een witte, vriendelijke golf die door de stad zweeft. Het is dankzij die golvende daklijn dat het geheel er zo gewichtloos uitziet.

Het lichtplan

De overkapping is uitgerust met glas waar PV-cellen in kunnen worden verwerkt om de verlichting van de spoorbaan van energie te voorzien. Bij een zo’n grote toevoeging aan het stedelijk weefsel is het aanzicht na zonsondergang van groot belang. Vandaar dat ZJA een verfijnd lichtplan ontwikkelde, waarin natuurlijk het spoor vanuit het centrum goed verlicht is voor bestuurder en reizigers. Maar waar ook de buik en de overkapping van het viaduct worden aangelicht om zo de organische lijnen en het ritme in het buizen-netwerk te laten oplichten. De kolommen, die in tegenstelling tot de witte opbouw op het viaduct in een lichte grijstoon zijn geschilderd, worden ook aangelicht. Zo ontstaat een prettig en zacht ruimtelijk effect, waarin het zwevende effect van het ontwerp wordt benadrukt.

Aanwinst voor de stad

De oude verhoogde spoorbanen waren berucht om hun geluidsoverlast, het brengen van schaduw en stank en ongewenste trillingen. Het waren lompe obstakels die de buurt leefkwaliteit ontnamen. Dit hedendaagse ontwerp voor Zuid-Korea is eerder een aanwinst voor de stad. Het ontwerp straalt transparantie en ruimtelijkheid uit, en zorgt voor minder verkeersdruk, geeft ruimte voor bomen en wandelaars.

 Visueel is het Elevated Light Rail Transit ontwerp van ZJA een levendig en licht volume; een opengewerkt, rank ogend netwerk dat in een zachte golfbeweging door de metropool gaat. Wie in de trein zit zweeft snel en moeiteloos, met de onbelemmerde blik van een vogel hoog door de stad. Dat is een ervaring die rust en plezier biedt. En wie in een naburig gebouw woont en neerkijkt op de transparante golvende overkapping en het licht ziet spelen over de spanten en het netwerk van buizen, wenst zich in een flits in dat rijtuig, gewichtloos tussen de torens. Het is een aanblik die je optilt en naar de vogelvlucht en geruisloze beweging doet verlangen, of je nu in een toren staat, op straat of op het perron, waar de trein nadert.